شاید برای شما نیز پیش آمده است که به هنگام فرود هواپیما و تماس چرخ‌ها با باند فرود ضربه‌ای ناگهانی را احساس کرده‌اید.
اگر شما هم با هواپیما به مسافرت رفته باشید شاید یک فرود بد را تجربه کرده‌اید. اما علت این اتفاق چیست؟در ادامه خاطره یک فرود بد را از زبان یکی از خلبانان بوئینگ ۷۵۷ بخوانید.
یک شب زیبا با هوای صاف بود که بوئینگ ۷۵۷ ما در شیکاگو به زمین نشست. کاپیتانی که من با او پرواز می‌کردم ۱۱ سال بود که با این خط هوایی کار می‌کرد.
او تجربه‌های پرواز زیادی داشت؛ در هواپیمای ۴۰۰-۷۴۷ به‌عنوان افسر یکم پرواز کرده بود، اما حالا در ۷۵۷ در جایگاه کاپیتان قرار گرفته بود.
در ۷۵ مایلی باند فرودگاه، او به‌طور غیرمنتظره‌ای دماغه هواپیما را بالا برد، طوری‌که فکر می‌کرد مناسب‌ترین وضعیت برای فرودآوردن هواپیما است. این تکنیک مناسب برای فرود آوردن یک ۷۵۷ نیست و سرانجام هم فرود نافرجام بود. درواقع، کاپیتان با این حرکت ما را در موقعیت ۴۰ فوت بالای باند فرود متوقف و هواپیما را از آسمان روی آسفالت پرت کرد. خوشبختانه هیچ‌کس آسیب ندید و به هواپیما نیز نقصی وارد نشد. این فرود بد‌ترین فرودی بود که من در طول ۳۵ سال پرواز نظامی و تجاری تجربه کرده بودم.
من یک ساعت آینده بعد از فرود را صرف تعلیم کاپیتان کردم که چطور تکنیک‌های اولیه فرود آمدن را روی ۷۵۷ پیاده کند. متأسفانه او همان اشتباه‌ها را در طول سه پرواز آینده‌اش هم انجام داد. پس از آخرین مرحله کار ما با یکدیگر من این گزینه را در اختیارش گذاشتم که برای آموزش‌های بیشتر خودش داوطلب شود یا اینکه گزارش کارش به خلبان ارشد داده شود. خوشبختانه او اولین گزینه را انتخاب کرد و در آن هفته یک دوره دیگر با یک استاد خلبان گذارند.
فرود امن و نرم با یک هواپیمای جت عظیم‌الجثه بسیار چالش‌برانگیز است، به‌خصوص که متغیرهای زیادی هم درگیر باشند. اولین و مهم‌ترین عامل، تجربه خلبانی است که هواپیما را فرود می‌آورد. خلبان‌های خطوط اصلی هواپیمایی آمریکا در یک دوره زمانی تنها مجاز به پرواز با یک نوع هواپیما هستند. وقتی خلبانی به درجه ارشدی در یک شرکت هوایی می‌رسد، برای افزایش دستمزد به هواپیماهای بزرگ‌تر یا برای ارتقای رتبه از افسر یکم به کاپیتانی به هواپیماهای کوچک‌تر ارتقا پیدا می‌کند. میزان تجربه به دست آمده وابسته به ساعت پرواز در بعضی هواپیماها متفاوت است.
آب‌و‌هوا، بادهای مخالف، وضوح دید و آشفتگی‌های هوایی نیز توانایی خلبان‌ها برای فرود را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علاوه‌بر این متغیر‌ها، خلبان‌ها خود ممکن است سطح متفاوتی از مهارت در فرود آوردن هواپیما نسبت به هم داشته باشند. در این رابطه، حتی بهترین و با تجربه‌ترین خلبان‌ها نیز گاهی فرودهای خشن داشته‌اند. معمولا این اتفاق زمانی پیش می‌آید که خلبان کار خود را به‌تازگی با هواپیمای مورد نظر آغاز کرده و هنوز به نحوه عملکرد هواپیما نزدیک زمین مسلط نیست. دلیل دیگر می‌تواند بادهای شدید مخالف به همراه کوتاه بودن باند فرود باشد. در چنین شرایطی خلبان باید هواپیما را به سختی روی باند نگه دارد.
اینها شرایط خطرناکی نیستند، چرا که هواپیماهای مسافر‌بری طوری ساخته شده‌اند که شرایط خیلی فراتر از یک فرود سخت را متحمل شوند. اما به جز نگرانی برای آسیب به هواپیما، وظیفه خلبان این است که مسافران را به امن‌ترین و راحت‌ترین حالت ممکن به مقاصدشان برساند. فرود آرام یکی از راه‌هایی است که خلبان‌ها می‌توانند توانایی و مهارت خود را در آن نشان دهند و مسئله‌ای است که همه خلبان‌ها برای انجام هرچه بهتر آن در تلاش هستند.
منبع: زومیت
